Το βέβαιο είναι ότι όλοι επιθυμούμε να "φωτογραφήσουμε" και την Αθήνα. Αλλά πότε θα μπορέσουμε κι εμείς οι αθώοι να βλέπουμε πού είναι "εκείνο" ή το "άλλο σημείο στον τόπο μας; Και λέω "αθώοι" γιατί υπάρχουν και οι "άλλοι". Οι υποκριτές που διαμαρτύρονται για την φωτογράφηση των δρόμων, τις κάμερες και τα σχετικά. Και την ίδια στιγμή απαθανατίζουν χωρίς έγκριση του "θύματος", όποιον και ό,τι θέλουν με το κινητό τους τηλέφωνο. Πόσο πιο κακό μπορεί να κάνει το Google Steet View; Ας το δούμε και από τη λειτουργική του πλευρά: Πληροφορείσαι μια διαδρομή, για τα κτήρια και τα μαγαζιά αυτής της περιοχής που σε ενδιαφέρει, ακόμη κι αν υπάρχει πάρκινγκ ή παρκόμετρο και ποια είναι η τιμή του. Πόσο πια το απαραβίαστο του ιδιωτικού μας βίου θα παραβιαστεί; Κι εν πάση περιπτώσει το "απαραβίαστο" γίνεται ριάλιτι στην καθημερινή τηλεόραση, είδος λαϊκής κατανάλωσης σε καθημερινή βάση. Αλήθεια πού είναι όλοι αυτοί οι διαμαρτυρόμενοι να διαμαρτυρηθούν γι' αυτό; Ομάδες και πρόσωπα που υποκριτικά προβάλλουν ηθική και δικαιώματα εκπροσωπώντας αναξιόπιστα το δικαίωμα του πολίτη να μην εκτίθεται. Πρόσφατα στη Βρετανία η αντίστοιχη Αρχή προστασίας για την φωτογράφηση των δρόμων έξι πόλεων χωρίς να δεχθεί διαμαρτυρίες από τους πολίτες. Μα φίλοι μου, εκεί καθένας ενδιαφέρεται για την δουλειά του, αποφεύγει τις καφετέριες και τα εμπορικά ή την λαϊκή τις ώρες εργασίας, σέβεται τον ατομικό του χώρο και τους κανόνες της δημόσιας ζωής. Όταν όμως έχεις νοοτροπία παραβάτη και συνείδηση μίζερου απατεώνα με περίβλημα ήσυχου νοικοκύρη της διπλανής πόρτας, τότε κυριαρχείσαι από τον υστερικό φόβο μήπως σε ανακαλύψουν και χάσεις την ταυτότητά σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου