Σύμβολα και συμβολισμοί

Χάσαμε την αθωότητα και ταυτίσαμε τον αυθορμητισμό μας με την προκλητικότητα; Εξισώσαμε την αγένεια, την απρέπεια αλλά και την έλλειψη κοινωνικού και ατομικού πολιτισμού με την χυδαιότητα;

Αντικαταστήσαμε τον αυτοσεβασμό αλλά και "το σέβας", με την κυνικότητα, την αδιακρισία;
Επαιρόμεθα πλέον για την απουσία της σεμνότητας;
Μπροστά μας η αδολεσχία και η έπαρση, η ωμότητα και η απανθρωπία;

Μακράν από μας η "κοινωνική συμβατικότητα"; Καθένας μας καταστρέφει, ασχημίζει με όποιο τρόπο θέλει και το σπίτι του γείτονός του; Άρα δέχεται να του κάνουν το ίδιο; Όχι, βεβαίως, όχι. Αυταπόδεικτο είναι ότι εδώ, δεν υφίσταται αβάθεια ιδέας. Είναι μια σοβαρή και πιθανολογώ σκόπιμη απόπειρα κατάλυσης του προσωπικού "ιερού και οσίου", του προσωπικού συμβόλου με το οποίο έχεις (εσύ που βλέπεις και δεν μπορείς να αντιδράσεις τώρα) σχέση "αγαπητική": βιβλιοθήκες, αγάλματα κατεστραμμένα, χώροι λατρείας, μουσεία, το χριστουγεννιάτικο δέντρο, ονοματοδοσίες δρόμων με ονόματα ανθρώπων που στις μέρες τους ήσαν ήρωες, κτήρια ιστορικά. Οι καταστροφές ως πρόθεση και ως αποτέλεσμα μαζί αντιμετωπίζονται "στυλιστικά" σαν "αυθόρμητες κοινωνικές αντιδράσεις ή και επαναστάσεις" και ως τέτοιες "δεν προσβάλλουν κανένα". Πέραν όμως των ερεισμάτων που ως τώρα απέκτησαν ως δράσεις πιστεύω ότι μερικοί από τους συμμετέχοντες αισθάνονται ντροπή καθώς θυμούνται τη συμμετοχή τους στο πολιτιστικό ολίσθημα της 24ης Δεκεμβρίου στην πλατεία Μητροπόλεως και μπροστά στην Μητρόπολη, όπου φωτογραφήθηκαν με παρατεταγμένους τους ποπούς τους και κατεβασμένα τα παντελόνια τους, αγόρια κορίτσια. Πώς θα παραμείνουμε αγχέμαχοι, εκηβόλοι ρε ... παιδιά με εικόνες τόσου ... μεγαλείου;

Στη φωτογραφία η "Χάρτα του Ρήγα" με χριστουγεννιάτικες πινελιές. Για τις ... ανάγκες μας!!