Η συγκέντρωση αγαθών από τον άνθρωπο ως αρχέτυπη ανάγκη εξηγεί την επιθυμία του να διασφαλιστεί από την πείνα, τη δίψα, τον θάνατο, το μέλλον που τον τρομάζει. Ο φόβος για ό,τι υπερβαίνει τις δυνάμεις του ανθρώπου απειλεί την ποιότητα της ζωής του. Όμως ό,τι υπερβαίνει τον ανθρωπο δεν μπορεί να το ελέγξει. Και αντί να συμφιλιώνεται με αυτή την αρχή και να αποδέχεται το τυχαίο ως μεγαλειώδη του ενέργεια του σύμπαντος, προσπαθεί να εξασφαλιστεί μέσα σε κλοιό προσωπικών υλικών πραγμάτων και αμύνεται ή υπεκφεύγει της ορθής κρίσης αποκτώντας και άλλα υλικά "αγαθά". Επανέρχεται στην παιδική του ηλικία και "προστατεύει", "περιποιείται και φροντίζει" τον εαυτό του, όπως τον φρόντιζαν και τον προστάτευαν. Ενδίδει, χωρίς να το αντιλαμβάνεται σε ένα καταναγκασμό που δεν μειώνει το άγχος ή την ανασφάλειά του, μειώνει το εισόδημά του και φυσικά δεν αποκτά ούτε την παιδική προστασία και την τρυφερότητα που ασύνειδα αναζητεί, αλλά ούτε και το κοινωνικό προφίλ που ίσως επιδιώκει. Το shopping therapy, ως ήπια εκδοχή του καταναλωτικού συνδρόμου, μεταφράζεται σε πρόσθετο οικονομικό βάρος και πολλές φορές οδηγεί σε οικονομική εξαθλίωση. (φωτογραφία: εμπορικό κέντρο Westfield, London, 2009)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου