«Δεν επιθυμούμε τη φιλία σας, γιατί δεν μας βλάπτει τόσο η έχθρα σας όσο η φιλία σας. Η φιλία σας στα μάτια των υπηκόων και των συμμάχων μας θα ήταν απόδειξη της αδυναμίας μας, ενώ το μίσος σας απόδειξη της δύναμής μας». Αυτή την απάντηση των Αθηναίων (μας παραδίδει ο Θουκυδίδης) στις ειρηνευτικές παρακλήσεις των Μηλίων, που πρόσφεραν ακόμη και συμμαχία και φιλία, για να σώσουν την πόλη τους. Τελικά όχι μόνο δεν την έσωσαν αλλά αυτή κυριεύθηκε και ανασκάφθηκε εκ θεμελίων, ουδενός Μηλίου διασωθέντος. Στη θέση τους εγκαταστάθηκαν πεντακόσιοι αθηναίοι κληρούχοι. Αυτή είναι η τύχη, όσων δεν φροντίζουν για την άμυνα της πατρίδας τους. Αυτή είναι η τύχη των λαών με δειλές και φαύλες ηγεσίες, που δεν τολμούν να πουν την αλήθεια. Αυτή είναι η τύχη των εθνών που δεν διδάσκουν και δεν διαπαιδαγωγούν τη νεολαία τους με ιδανικά. Ποια όμως είναι η τύχη εκείνων των λαών που τα παιδιά τους καλλιεργούν την νοοτροπία του ωχαδερφισμού, της ήσσονος προσπαθείας, της επίδειξης και της μεγαλοστομίας; Ποια είναι η τύχη των λαών που έχουν δασκάλους β΄διαλογής χωρίς οράματα και στόχους; Τέτοιοι που είναι αυτοί οι λαοί, τέτοια τύχη τους πρέπει;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου