Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2009

Η ταπεινότης του Κυβερνήτη Καποδίστρια


Όταν έφθασε στην Ελλάδα ως Κυβερνήτης του ελληνικού κράτους προσφέρθηκαν να του δώσουν ανάλογο οίκημα ως κατοικία. Ο Καποδίστριας δεν το δέχτηκε. Ήθελε να ζει απλά, συμμεριζόμενος την κατάσταση που επικρατούσε τότε στη χώρα. Με δικά του έξοδα διόρθωσαν απλές οικίες στην Αίγινα και τον Πόρο, «χωρίς καμμιάν επιβάρυνση των ιδιοκτητών». Έδωσε εντολή να μην ανοίξουν τις αποσκευές που έφερε από την Γενεύη και επίπλωσε το σπίτι που έμενε με «σιδηράν κλίνην και ξύλινον τραπέζιον». Και αυτός ο αντικαποδιστριακός Γερμανός ιστορικός Μέντελσον-Μπαρτόλντι, όταν επισκέφθηκε τον Καποδίστρια, έγραψε: «Ο μόνος στολισμός του κυβερνητικού μεγάρου είναι ο λαμπρός ήλιος της Ελλάδας και η λατρεία των Ελλήνων με την οποία δικαίως τον περιβάλλουν». Όλα τα επίσημα ενδύματα δεν τα φόρεσε ποτέ. Ο γραμματέας του, Νικόλαος Δραγούμης, διηγείται το περιστατικό που συνέβη κατά την πρώτη περιοδεία που έκανε στην Κόρινθο, αμέσως μετά την άφιξή του: «Της όλης κυβερνητικής πομπής προηγείτο ο ταχυδρομικός διανομέας Καρδαράς, που ήτον ενδεδυμένος με βελούδινον χρυσοκέντητον σεγκούνι. Ακολουθούσε έφιππος ο Κυβερνήτης, ντυμένος απλούστατα και κάτισχνος από την ταλαιπωρία και την κακή διατροφή. Ο λαός που είχε παραταχθεί αυθόρμητα, νομίζοντας ότι ο Κυβερνήτης του ήταν ο λαμπροφορεμένος διανομέας, τον χειροκροτούσε με αμέτρητες εκδηλώσεις αγάπης. Στην αρχή όλοι διασκέδασαν. Ο Κολοκοτρώνης όμως δεν το άντεξε. Πλησίασε τον Καποδίστρια και του είπε ότι ο λαός έπρεπε να γνωρίσει τον Κυβερνήτη του. -Και τι θέλεις να κάμνω Θεοδωράκη; απήντησεν ο Καποδίστριας. -Η υπερεξοχότης σου να ενδυθεί την κυβερνητική του στολή. Και ο Δραγούμης προσθέτει: «Οδήγησαν τον Κυβερνήτην εις τι παρακείμενον χάνιον και τον ηνάγκασαν να ενδυθεί την στολήν ήτις ουδαμώς διέφερεν της των δασονόμων της Αντιβασιλείας».
Αξίζει να γνωρίζουμε ότι ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης έμεινε ως το τέλος αφοσιωμένος στο έργο του Κυβερνήτη.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Αναρωτιέμαι αν διαβάζουν ιστορία οι σύγχρονοι πολιτικοί. Βέβαιο πάντως είναι ότι δεν γνωρίζουν ιστορία οι ψηφοφόροι. Δεν υπάρχουν και πρότυπα, χαθήκαν και τα όρια.... άστα να πάνε. Για τη γενιά μου δεν υπάρχει ελπίδα