"Παρά υπερανθρώπους προσπαθείας μας όπως διατηρήσωμεν συνοχήν Κυβερνήσεως, ίνα επιτευχθή ομαλώς επιστράτευσις Εθνοφυλακής και αποστράτευσις Ανταρτικών δυνάμεων, υπουργοί Άκρας Αριστεράς, αρνηθέντες να υπογράψουν αποστράτευσιν παρητήθησαν. Παραίτησις σημαίνει δυστυχώς απαρχήν εμφυλίου πολέμου"
[Γ. Παπανδρέου, Κείμενα: Η Απελευθέρωσις της Ελλάδος, Τηλεγράφημα του Γεωργίου Παπανδρέου, Προέδρου της Κυβερνήσεως Εθνικής Ενώσεως προς τας Ελληνικάς Πρεσβείας, 2 Δεκεμβρίου 1944.-
Ο Γεώργιος Παπανδρέου ήταν Πρωθυπουργός της Ελλάδος: 26/4/1944 - 3/1/1945, 8/8/1963 – 30/12/1963, 18/2/1964 – 15/7/1965. Στη φωτογραφία ο Γ. Παπανδρέου απευθύνει λόγο στο πλήρωμα του πλοίου που μεταφέρει αυτόν και την Κυβέρνηση από την Ιταλία στην Ελλάδα, 1944 ].-
Στις 3-12-44 σύμφωνα με τις αποφάσεις του Κ.Κ.Ε. και παρά την απαγόρευση της Κυβέρνησης επιχειρήθηκε το συλλαλητήριο και το απόγευμα της Κυριακής ο Γ. Παπανδρέου απηύθυνε ραδιοφωνικώς το ακόλουθο Διάγγελμα προς το Έθνος: " Με βαθείαν θλίψιν απευθύνομαι σήμερον προς το Έθνος.... Διότι, δυστυχώς, η Εθνική μας Ένωσις έχει πλέον διασπασθή. Γνωρίζει ο Ελληνικός Λαός με πόσην πίστιν επαλαίσαμεν, από την εποχή του Λιβάνου, δια την πραγματοποίησιν της Εθνικής μας Ενώσεως. Από τότε εκηρύτταμεν το σύνθημα: Μία Πατρίς, μία Κυβέρνησις, ένας Στρατός εις την υπηρεσίαν της Πατρίδος και τας διαταγάς της Κυβερνήσεως. Η επίτευξις της Εθνικής μας Ενώσεως ... απέδωκε, κατά το τρίμηνον της Κυβερνήσεως μέγα αγαθόν υπέρ της Χώρας... το θαύμα της αναιμάκτου απελευθερώσεως, ... σχέδιον δια την ανοικοδόμησιν των οικονομικών ερειπίων, ... την μετάβασιν από την ανώμαλον περίοδον της Εθνικής Αντιστάσεως εις το Ελεύθερον Κράτος Δικαίου, εις την επιβολήν της Ελευθερίας και του Νόμου, εις την πλήρη αποκατάστασιν των λαϊκών ελευθεριών και της Λαϊκής Κυριαρχίας. Συνεπείς προς τας επαγγελίας μας εξηρύξαμεν την αποστράτευσιν ... αι αποφάσεις είχαν ληφθεί ομοφώνως. ... Και απροόπτως επήλθεν η Κρίσις. Η ευθύνη του εμφυλίου πολέμου, εις τον οποίον μας οδηγούν, είναι τραγική. Και το Έθνος πρέπει να γνωρίζει ποιος έπταισεν... Το Έθνος γνωρίζει ότι εξηντλήσαμεν όλας τας προσπαθείας μας δια την διατήρησιν της εθνικής μας ενότητος. Επροτιμήσαμεν να εκτεθώμεν εις σφοδράς επικρίσεις δια την υπέρμετρον υποχώρησίν μας εις τας αξιώσεις της Άκρας Αριστεράς. Και δεν μας επτόησεν η επίκρισις, διότι αρχή του πολιτικού βίου μας δεν είναι η δημοτικότης, αλλά το χρέος. Παρεμείναμεν σταθεροί εις προσπάθειαν, διότι εγνωρίζαμεν ποια κατάρα δια τον τόπον θα ήτο ο εμφύλιος πόλεμος. Και σήμερον έχομεν την συνείδησιν ήσυχον ότι δεν επταίσαμεν. Ολόκληρος η ευθύνη, ενώπιον της Ιστορίας και ενώπιον του Έθνους, βαρύνει την ηγεσίαν της Άκρας Αριστεράς... Εν ονόματι του Λαού και του Έθνους κατηγορούμεν την ηγεσίαν της Άκρας Αριστεράς ότι οδη
γεί εις εμφύλιον πόλεμον, ο οποίος αποτελεί θανάσιμον συμφοράν της Πατρίδος.
Αλλά συγχρόνως θέλομεν να απευθυνθώμεν προς τους παλαιούς οπαδούς των. Απευθυνόμεθα προς τους αξιωματικούς και τους άνδρας του ΕΛΑΣ, της Πολιτοφυλακής, καθώς και προς τα μέλη του ΕΑΜ, δια να τους είπωμεν: Επαλαίσατε, κατά την περίοδο της Εθνικής Αντιστάσεως, εναντίον του Κατακτητού. Και προσεθέσατε ενδόξους τίτλους εις την ιστορίαν των Εθνικών μας Αγώνων. Και επαλαίσατε εναντίον του Κράτους. Αλλά το Κράτος, τότε, ήτο της Κατοχής. Και ωφείλατε να παλαίσετε... Σήμερον καλείσθε επίσης από τους παλιούς σας ηγέτας να παλαίσετε εναντίον του Κράτους. Σήμερον όμως, είναι το Κράτος της Ελλάδος. Ημπορείτε να το πράξετε; Με την γενικήν απεργίαν βυθίζετε σήμερον εις γενικήν δυστυχίαν τον Λαόν μας. Και με την στασιαστικήν ανασύστασιν του ΕΛΑΣ εγκαινιάζετε τον εμφύλιον πόλεμον, ο οποίος αφήνει ανοικτά τα σύνορα εις τους εχθρούς της Πατρίδος. Νέοι της Ελλάδος, ευγενείς και γενναίοι μαχηταί των Εθνικών μας Αγώνων: Είναι δυνατόν να πλήξετε την Πατρίδα εις την καρδίαν; Η Πατρίς έχει επιζήσει από τα πλήγματα και των τριών βαρβάρων κατακτητών. Αλλά δεν θα δυνηθή να επιζήση από τα πλήγματα των τέκνων της. Όχι, Νέοι της Ελλάδος, μέλη του ΕΑΜ. Δεν ημπορείτε να στρέψετε τα όπλα εναντίον της Πατρίδος. Κατά το στάδιον της δουλείας η φωνή της οργανώσεως ήτο συγχρόνως και η φωνή της Πατρίδος. Σήμερον, δυστυχώς, άλλη είναι η φωνή της Οργανώσεως και άλλη η φωνή της Πατρίδος. Οφείλετε να υπακούσετε είς την φωνήν της Ελλάδος ... Ζήτω η Ελλάς! Αθήναι, Δεκέμβριος 1944".
Διαβάζοντας τον Γεώργιο Παπανδρέου και ακούγοντας τον Πρόεδρο της Ελληνικής Βουλής στο συνέδριο του ΚΚΕ να χαιρετίζει την τεράστια συμβολή του κόμματος στην νεώτερη Ιστορία, αναρωτήθηκα πάλι, μάλλον αφελώς, πότε θα γράψουμε την αληθινή, καθαρή Ιστορία μας; Ποιοι πολιτικοί θα αρθούν άραγε πάνω από τα φτηνά κομματικά σαρκία τους και θα ορίσουν μια Επιτροπή "Εθνικής Ενώσεως" για να μεταφέρει την αληθινή ιστορία στα σχολικά βιβλία;
[Γ. Παπανδρέου, Κείμενα: Η Απελευθέρωσις της Ελλάδος, Τηλεγράφημα του Γεωργίου Παπανδρέου, Προέδρου της Κυβερνήσεως Εθνικής Ενώσεως προς τας Ελληνικάς Πρεσβείας, 2 Δεκεμβρίου 1944.-
Ο Γεώργιος Παπανδρέου ήταν Πρωθυπουργός της Ελλάδος: 26/4/1944 - 3/1/1945, 8/8/1963 – 30/12/1963, 18/2/1964 – 15/7/1965. Στη φωτογραφία ο Γ. Παπανδρέου απευθύνει λόγο στο πλήρωμα του πλοίου που μεταφέρει αυτόν και την Κυβέρνηση από την Ιταλία στην Ελλάδα, 1944 ].-
Στις 3-12-44 σύμφωνα με τις αποφάσεις του Κ.Κ.Ε. και παρά την απαγόρευση της Κυβέρνησης επιχειρήθηκε το συλλαλητήριο και το απόγευμα της Κυριακής ο Γ. Παπανδρέου απηύθυνε ραδιοφωνικώς το ακόλουθο Διάγγελμα προς το Έθνος: " Με βαθείαν θλίψιν απευθύνομαι σήμερον προς το Έθνος.... Διότι, δυστυχώς, η Εθνική μας Ένωσις έχει πλέον διασπασθή. Γνωρίζει ο Ελληνικός Λαός με πόσην πίστιν επαλαίσαμεν, από την εποχή του Λιβάνου, δια την πραγματοποίησιν της Εθνικής μας Ενώσεως. Από τότε εκηρύτταμεν το σύνθημα: Μία Πατρίς, μία Κυβέρνησις, ένας Στρατός εις την υπηρεσίαν της Πατρίδος και τας διαταγάς της Κυβερνήσεως. Η επίτευξις της Εθνικής μας Ενώσεως ... απέδωκε, κατά το τρίμηνον της Κυβερνήσεως μέγα αγαθόν υπέρ της Χώρας... το θαύμα της αναιμάκτου απελευθερώσεως, ... σχέδιον δια την ανοικοδόμησιν των οικονομικών ερειπίων, ... την μετάβασιν από την ανώμαλον περίοδον της Εθνικής Αντιστάσεως εις το Ελεύθερον Κράτος Δικαίου, εις την επιβολήν της Ελευθερίας και του Νόμου, εις την πλήρη αποκατάστασιν των λαϊκών ελευθεριών και της Λαϊκής Κυριαρχίας. Συνεπείς προς τας επαγγελίας μας εξηρύξαμεν την αποστράτευσιν ... αι αποφάσεις είχαν ληφθεί ομοφώνως. ... Και απροόπτως επήλθεν η Κρίσις. Η ευθύνη του εμφυλίου πολέμου, εις τον οποίον μας οδηγούν, είναι τραγική. Και το Έθνος πρέπει να γνωρίζει ποιος έπταισεν... Το Έθνος γνωρίζει ότι εξηντλήσαμεν όλας τας προσπαθείας μας δια την διατήρησιν της εθνικής μας ενότητος. Επροτιμήσαμεν να εκτεθώμεν εις σφοδράς επικρίσεις δια την υπέρμετρον υποχώρησίν μας εις τας αξιώσεις της Άκρας Αριστεράς. Και δεν μας επτόησεν η επίκρισις, διότι αρχή του πολιτικού βίου μας δεν είναι η δημοτικότης, αλλά το χρέος. Παρεμείναμεν σταθεροί εις προσπάθειαν, διότι εγνωρίζαμεν ποια κατάρα δια τον τόπον θα ήτο ο εμφύλιος πόλεμος. Και σήμερον έχομεν την συνείδησιν ήσυχον ότι δεν επταίσαμεν. Ολόκληρος η ευθύνη, ενώπιον της Ιστορίας και ενώπιον του Έθνους, βαρύνει την ηγεσίαν της Άκρας Αριστεράς... Εν ονόματι του Λαού και του Έθνους κατηγορούμεν την ηγεσίαν της Άκρας Αριστεράς ότι οδη
γεί εις εμφύλιον πόλεμον, ο οποίος αποτελεί θανάσιμον συμφοράν της Πατρίδος.Αλλά συγχρόνως θέλομεν να απευθυνθώμεν προς τους παλαιούς οπαδούς των. Απευθυνόμεθα προς τους αξιωματικούς και τους άνδρας του ΕΛΑΣ, της Πολιτοφυλακής, καθώς και προς τα μέλη του ΕΑΜ, δια να τους είπωμεν: Επαλαίσατε, κατά την περίοδο της Εθνικής Αντιστάσεως, εναντίον του Κατακτητού. Και προσεθέσατε ενδόξους τίτλους εις την ιστορίαν των Εθνικών μας Αγώνων. Και επαλαίσατε εναντίον του Κράτους. Αλλά το Κράτος, τότε, ήτο της Κατοχής. Και ωφείλατε να παλαίσετε... Σήμερον καλείσθε επίσης από τους παλιούς σας ηγέτας να παλαίσετε εναντίον του Κράτους. Σήμερον όμως, είναι το Κράτος της Ελλάδος. Ημπορείτε να το πράξετε; Με την γενικήν απεργίαν βυθίζετε σήμερον εις γενικήν δυστυχίαν τον Λαόν μας. Και με την στασιαστικήν ανασύστασιν του ΕΛΑΣ εγκαινιάζετε τον εμφύλιον πόλεμον, ο οποίος αφήνει ανοικτά τα σύνορα εις τους εχθρούς της Πατρίδος. Νέοι της Ελλάδος, ευγενείς και γενναίοι μαχηταί των Εθνικών μας Αγώνων: Είναι δυνατόν να πλήξετε την Πατρίδα εις την καρδίαν; Η Πατρίς έχει επιζήσει από τα πλήγματα και των τριών βαρβάρων κατακτητών. Αλλά δεν θα δυνηθή να επιζήση από τα πλήγματα των τέκνων της. Όχι, Νέοι της Ελλάδος, μέλη του ΕΑΜ. Δεν ημπορείτε να στρέψετε τα όπλα εναντίον της Πατρίδος. Κατά το στάδιον της δουλείας η φωνή της οργανώσεως ήτο συγχρόνως και η φωνή της Πατρίδος. Σήμερον, δυστυχώς, άλλη είναι η φωνή της Οργανώσεως και άλλη η φωνή της Πατρίδος. Οφείλετε να υπακούσετε είς την φωνήν της Ελλάδος ... Ζήτω η Ελλάς! Αθήναι, Δεκέμβριος 1944".
Διαβάζοντας τον Γεώργιο Παπανδρέου και ακούγοντας τον Πρόεδρο της Ελληνικής Βουλής στο συνέδριο του ΚΚΕ να χαιρετίζει την τεράστια συμβολή του κόμματος στην νεώτερη Ιστορία, αναρωτήθηκα πάλι, μάλλον αφελώς, πότε θα γράψουμε την αληθινή, καθαρή Ιστορία μας; Ποιοι πολιτικοί θα αρθούν άραγε πάνω από τα φτηνά κομματικά σαρκία τους και θα ορίσουν μια Επιτροπή "Εθνικής Ενώσεως" για να μεταφέρει την αληθινή ιστορία στα σχολικά βιβλία;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου