Ο Πέτερ Πάουλ Ρούμπενς (1577 – 1640) και ο Ρέμπραντ Χάρμενσοον φαν Ράι (1606 – 1669) μας χάρισαν σημαντικές εκδοχές της Ανάστασης.
Στη ζωγραφική του Ρέμπραντ (1606 – 1669), ο Χριστός στέκεται πίσω από τον άγγελο, αλλά δεν είναι πλέον ένας άνθρωπος που μπορούμε να τον διακρίνουμε εύκολα. Η Θέωση επανέρχεται. Το εκτυφλωτικό φως και η ενέργεια που εκπέμπονται από τον σκοτεινό τάφο εκφράζουν μια θεολογική δήλωση και όχι ένα φυσικό φαινόμενο. Μπροστά στη δύναμη του φωτός οι άνθρωποι βρίσκονται σε σύγχυση. Ο Ρέμπραντ, ο κορυφαίος Ολλανδός ζωγράφος του 17ου αιώνα, χρησιμοποίησε με εντυπωσιακή επιτυχία την ίδια τεχνική (όπως και ο Ρούμπενς) με τον Caravaggio: ένα έντονο φως που τονίζει το σκοτάδι γύρω από αυτό.Η δεκαετία του 1630 ήταν μια δημιουργική αλλά και οδυνηρή περίοδος για την προσωπική ζωή του Ρέμπραντ. Αυτό επηρεάζει την οπτική του για το Θείο.
Η δύναμη και η επιβλητική παρουσία του ζωντανού σώματος του Χριστού στον πίνακα του Ρούμπενς ενισχύεται από την πρωτοφανή χρήση του φωτός και της σκιάς.Οι σκοτεινές περιοχές στους πίνακες είναι απροστάτευτα κενές, καθώς το σώμα του Χριστού παίζει με το φως και προβάλλει τη δύναμη απέναντι στη θνητότητα. Αυτή η ευρηματική αντίθεση του φωτός και του σκότους προφανώς προέρχεται από τη «συνάντηση» του Ρούμπενς με το έργο του Caravaggio στην Ιταλία.
Παρακαλώ διαβάστε περισσότερα στον σύνδεσμο εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου